O jej, Iwonko, nie wiem, co powiedzieć. To tak cholernie prawdziwe i smutne, że ludzie, na których się liczyło, którym się ufało zawodzą. Ba, tacy, dla których chciało się dobrze. Dzisiaj lepiej nikomu niczego nie załatwiać, choć właściwie sporo rzeczy dzieje się poprzez znajomości, zwłaszcza w pracy. Tak jest i nic się nie poradzi. Rozumiem bycie ambitnym, bo sama też raczej ambitna jestem, ale nie bez przesady. Jeśli ktoś ma przerośnięte ambicje, to trzeba skrócić kontakty, bo zrealizuje je sobie naszym kosztem. To widać nawet w Twojej historii. Trzymam kciuki za szybki powrót na rynek pracy.
Pozdrawiam. 😉

Zawsze się taki typek znajdzie. Rozwali zespół, zniszczy atmosferę, podgryzie i zajmie miejsce. Dość pospolite i niestety wcale przez to nie bardziej znośne. 🙁
Pozdrawiam 🙂

Każdy koniec jest początkiem; To co jest szczęściem, w jednej chwili może przekłuć się na nieszczęście ale adekwatnie to co w danym momencie przytrzymuje naszą twarz do ziemi i odbiera godność w niedługim czasie może okazać się bodźcem do zmiany na lepsze.
Odpocznij, wypłacz się jeśli taka potrzeba ciała i duszy, zatrzymaj się przy sobie, posiedź, zaparz pyszną herbatę a potem zacznij od nowa – ale z bagażem doświadczeń.
Pamiętaj, nic nie dzieje się bez przyczyny; życie nie jest splotem przypadków a mimo naszej niewiedzy ma w sobie sens. Ale też pamiętaj, że nic nie jest dane nam na zawsze. Nam ale też i innym. To przemijalność, to chwila tak naprawdę. Trudność to tylko wyzwanie – jak skok ze spadochronu czy samotna wyprawa na kraniec świata. A wyzwanie daje możliwości.
Trzymam kciuki i wspieram, odbierając ten wpis w taki a nie inny sposób 🙂

Paskudna historia. Wrrrr…
Lubię wierzyć w przysłowia. W tym przypadku zastosowanie może mieć to: „Nie ma złego co by na dobre nie wyszło”.
Marne to pocieszenie, ale kto wie? Może się spełni?

A mnie w tej historii najbardziej mierzi, że to kobieta innej kobiecie robi taką niemiłą niespodziankę. Brak lojalności, solidarności i zwykłej ludzkiej przyzwoitości. Dlaczego kobiety tak zachowują się wobec innych kobiet? Czego zazdroszczą swoim koleżankom? Z moich obserwacji wynika, że kobiety potrafią być wyjątkowo wyrachowane, kiedy w grę wchodzi walka o stołki. Próbuję coś mądrego napisać, ale szczerze – brak mi słów.

Kiedy zaczęłam czytać, to pierwszą myślą jaka mi zaświtała w głowie było: „pisze w 3 osobie, bo to nie jej dotyczy”. Jednak po przeczytaniu wcześniejszych komentarzy, w których odebrano tekst jako utratę przez Ciebie pracy i Twoje odpowiedzi, utwierdziły mnie w przekonaniu, że to Ciebie pani X wygryzła ze stanowiska. Kiedy mnie spotykała ludzka podłość i niesprawiedliwość ze strony szefów, jak mantrę powtarzałam słowa:”Bóg nierychliwy ale sprawiedliwy”, więc i pani X kiedyś właściwa ocena jej postępowania dopadnie. Po wtóre stara będziesz za jakieś 30 lat, głupia nigdy. Masz więc dużo czasu, by znaleźć nową pracę i kolejny raz pokazać swoją wielkość. Wspierają Cie nie tylko najbliżsi ale i spora grupa blogerów. Założymy własne czasopismo? Ucałowania.

Ściskam Cię mocno Iwonko:) Na pewno niebawem wszystko się poukłada, a Ty znajdziesz nową, lepszą pracę. W naszym życiu wszystko dzieje się po coś. Wierzę w to, bo inaczej zwariowałabym leżąc już 5 tydzień w łóżku. Głowa do góry!

Ktoś napisał tutaj ,że kobieta kobiecie ,nie ma lojalności itp…. W śiwecie mężczyn takie historie -jeśli chodzi o pracę wydają sie wręcz normalne.
Rywalizacja + ambicje tudzież predyspozycje robią Swoje.
Ściągnęłaś koleżankę do pracy, bo wiedziałaś ,że jest kompetentna i potrafi się sprawdzić na odcinku jej powierzonym. Szef też to zauważył a Ty chowałaś się w cieniu…
No cóz – jestem zwolenniczką teorii ,że nic nie jest ot tak sobie. Wszystko jest po coś. I zobacz – już jest pomysł na nowe zatrudnienie :))
Po chwilowym szoku , otrząsniesz się ,wyciągniesz wnioski i z nowymi siłami przystąpisz do nowych działań. Wzbogacona o doświadczenie…

Co za chamstwo z tej kobiety ??…
Jednak we współczesnym świecie trzeba uważać…
Współczuję Ci i życzę , by jednak dobrze się ułożyło wszystko…
A tamta pewnie teraz dyrektora wygryzie…
Pozdrawiam serdecznie…

Nie było mnie przez jakiś czas, wiec nie widziałam tego wpisu wcześniej. To bardzo przykra wiadomość!
Ale ja wierzę, że nic nie dzieje się bez przyczyny, więc być może tak się stało, bo czeka na Ciebie lepsza praca… Szczerze Ci tego życzę Iwonko:)

Teraz dopiero przeczytałam.
Strasznie mi przykro, wyobrażam sobie jak bardzo musi to boleć. I zrobiła to osoba, po której najmniej powinno się takiej perfidii spodziewać. Ale nie poddasz się, prawda? Dasz radę, znajdziesz pracę… a tak w ogóle to wszystko będzie dobrze, bo musi być i już.
Bardzo, bardzo ciepło pozdrawiam.

Iwono, przeczytałam. Komentarzy cała masa, każdy wspomaga Cię dobrym słowem, a oto moje do Ciebie:
masz teraz wolne miejsce w życiu. Od Ciebie tylko zależy, czym je zapełnisz. Widząc, co zrobiłaś przez TYLKO rok na blogu, jestem pewna,że nie będzie to nic podrabianego, tylko znowu coś ze szlachetnego kruszca.
Więc wstań, otrzep z pyłu swoje skrzydła i idź dalej. Nie oglądaj się za siebie, bo i tak nic nie zmienisz. Nieważne czy x dostanie nauczkę czy nie, nie zajmuj się nią, wierz mi, nie warto. Takie uczucia Cię zjedzą. Ze stresu rozchorujesz się i czy sądzisz, że x to zaboli? Oczywiście, nie. Za to Twoja rodzina będzie cierpieć. X to człowiek – modliszka, a te stworzenia nie znają empatii.
Wypocznij, nabierz wiatru w żagle i idź.
I wiesz co powiedział Woland w ” Mistrzu i Małgorzacie”: Ludzie tacy już są.
Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie