Porcelana to moja miłość. Niestety z wiekiem coraz rzadziej spotykam się z przyjaciółmi i znajomymi. Przeprowadziliśmy się, rodzina się stale powiększa i dzieciom trzeba pomóc a siły już nie te. Czasami kłopoty nas tak przytłaczają, że nawet chęci na spotkania nie ma, szczególnie gdy za oknem ciemno i zimno.

Uwielbiam porcelanę, mam bardzo dużo staroci, które służą tylko do oglądania i są to pojedyncze egzemplarze.
Twój komplecik jest śliczny, aż strach go myć, bo można niechcący wypuścić z rąk.

Oj tak, tak…. Znam te melancholie przy sprzątaniu… Ostatnio gdy odkurzałam i układałam książki do mojej nowej „biblioteki niepublicznej”, wsiąkłam przy albumach ze zdjeciami i koszyku z kliszami i LISTAMI RĘCZNIE PISANYMI.
Trochę nie na temat, ale w dobie dygitalnego rejestrowania wszystkiego, takie znalezisko „wessało” mnie doszczętnie. Nie tylko z powodu bliskich i przyjaciół, których juz nie ma… Przyszła refleksja, jak szybko i sprawnie można się teraz porozumieć, „spotkać”, zobaczyć, zrobic zdjęcie telefonem i przesłać je natychmiast w świat. E-mail, Skype, Messenger… szybko, sprawnie i… prawie instytucjonalnie. A te wierszowane, często ilustrowane listy, ze skreśleniami i spontanicznymi poprawkami leżą w koszyku wraz z niewywołanymi kliszami. A te zdjęcia, które z wypiekami na twarzy „wołałeś” z utrwalacza w ciemni zaadoptowanej z łazienki, „nudzą się” w rozwalających się albumach.
Czasami nostalgiczne wspomnienia wywoła piękna, porcelanowa filizanka, stare zdjecie, lub kolekcja dzwonków, z których kazdy ma swoją historię… 🙂

Porcelana jest cudownie piękna, picie herbaty w takiej filiżance musi być rozkoszą. Niestety jakiś tak się moje życie potoczyło, że nie mam nic porcelanowego. Ale za to stoi u mnie bardzo stary kredens, który właśnie mam zamiar odnowić. 🙂
Pozdrowionka

Moja matka była wielbicielką porcelany. Kupowała serwisy do kawy, bo tę uwielbiała pijać w filiżance i zżymała się, gdy sąsiadki zaproszone na kawę życzyły sobie w szklance. Nie wiem czy z zazdrości czy dla przeciw wagi, mój ojciec zaczął zbierać przedmioty(kielichy dekoracyjne i kieliszki użytkowe,szklanki, kufle) z kolorowego szkła. Nie przejęłam pasji po żadnym z rodziców, ale lubię popatrzeć na piękne rzeczy. Prezentowana przez ciebie filiżanka, to cudo od którego aż oczy bolą, gdy się na nie patrzy. Życzę dalszego udanego przygotowywania się do świąt.

Mam piękne filiżanki Rosenthala po mojej babci ,mają pewnie ponad 100 lat.Celebruję picie z nich kawy i wtedy wspominam moją kochaną babcię.Używam też na specjalne okazje jak święta czy imieniny ale część mojej rodziny boi się z nich pić żeby się nie stłukły.Ja uważam że trzeba codziennie korzystać z pięknych przedmiotów bo nie wiemy jak długo będziemy się nimi cieszyć.
Twoja filiżanka jest śliczna.

Piękny drobiazg, piękne przypomnienie 🙂

Pretekst dobry, ale i porządki w witrynie zrobione?

Aaach mam słabość do pięknej porcelany 🙂