Ostatnio robiłam to badanie trzy lata temu, więc chyba czas na kolejne. To bardzo ważny temat, zatem myślę, że i na blogu jak najbardziej jest jego miejsce. Do im większej liczby kobiet dotrze, tym lepiej. Też nienawidzę badań ginekologicznych, bo co tu lubić i przyznaję, za rzadko chodzę. Ale trzeba, trzeba jak najbardziej. Badajmy się kochane panie. Iwono, bardzo mądry i ważny tekst. Pozdrawiam 🙂

Na szczęście żyję w kraju, gdzie wiele rzeczy jest mniej więcej dobrze poukładane.
Co dwa lata mammografia, co trzy cytologia (i to własnie specjalnie gdy 50 lat się ukończyło), co rok na początku jesieni szczepienia przeciw grypie. Dostajesz wezwanie na godzinę, z którego możesz nie skorzystać. Oczywiście bezpłatnie, (zresztą płacimy obowiązkowo spore składki ubezpieczeniowe). Jedynym „dziwolągiem” tu dla mnie jest fakt, że badania ginekologiczne i cytologię wykonuje lekarz domowy na zwykłej kanapce w gabinecie… Możesz sobie jedyne zażyczyć panią doktor 🙂
Korzystam naturalnie z tych mozliwości. I wiem jednocześnie, że gdybym nie miała takich wezwań, to pewno nie badałabym się tak świadomie.

Dobrze prawisz, kobieto, trzeba. Ja mam na szczescie doskonałe ubezpieczenie, więc wszystko za darmo i szybko:)

Ja robię badanie co 2 lata a i tak zawsze drze o wynik ?

Dokładnie rok i cztery miesiące temu 🙂 Na kwiecień już jestem zapisana do mojej pani ginekolog – oczywiście prywatnie. To już należy do moich corocznych obowiązków, bo jak można robić przegląd samochodu raz w roku a swojego nie? Nie rozumiem kobiet, które zwlekają a potem im dłużej tym gorzej… Niestety mam w rodzinie dowód na to, że czasem może być juz za późno. Babka lat czterdzieści – miała pieniądze i czas na wszystko… najlepsze kosmetyczki, kosmetyki itp a zabrakło tej jednej kontroli, która mogła zapobiec temu że teraz jest w hospicjum i jej dni są policzone ( do tego właśnie nawiązywałam w moim ostatnim wierszu Iwonko..)

Jakieś trzy lata temu wynik cytologii wykazał u mnie pierwszy stopień przednowotworowy. Wdrożono leczenie, które dało pozytywne rezultaty w kolejnych wynikach cytologicznych wykonanych po pół roku. Od tamtej pory jestem w grupie kobiet, które muszą badać się co rok.
Usłyszenia, w słuchawce telefonu, aby jak najszybciej przybyć do szpitala w sprawie wyników cytologicznych, diametralnie zmieniła moje życie. To był trudny czas, ale też doświadczenie, które ukierunkowało mnie na trzymanie się regularnych badań i wizyt – nie tylko u ginekologa.
Wcześniej aż wstyd się przyznać ale pierwszy raz poszłam do ginekologa a tym samym zrobiłam cytologię w wieku 28 lat, kiedy zaszłam w ciążę.
Podpisuję się zatem obiema rękami pod Twoim postem i nawoływaniem do regularnych badań – jak widać na moim przykładzie wczesne wykrycie daje ogromne możliwości na wyleczenie.
Pozdrawiam.

Z całą pewnością temat ciągle aktualny i słusznie ,że go podjęłaś . To nie ulega wątpliwości.
A co w praktyce ? Nie pamiętam kiedy byłam ostatni raz u lekarza i chciałabym aby tak pozostało . Wiem profilaktyka, instynkt samozachowawczy itd . Jestem niepoprawna – to też wiem. I właściwie to nie mam nic na swoje usprawiedliwienie . 🙁

Iwonko,
świetny materiał, potrzebny niezmiernie, ponieważ kobiety powinny badać się, dbać o zdrowie, jeśli chcą żyć. Wiem coś o tym. Mogę dodać, że najwcześniej wykrywa zmiany badanie dopochwowe. Takiego badania należy się domagać. Zawsze. A dopiero potem cytologia. Mammografia plus USG dodatkowo także konieczne.
Zasyłam serdeczności

Nie wiem czy mam prawo zabrać głos w tym temacie, bo z medycyną mam niewiele wspólnego, tyle tylko, że w jakimś czasie – kierując się ukończoną specjalizacją „psychologia wychowawcza” – podpięto mnie do mundurowej Służby Zdrowia. Chciałbym jednak wyjaśnić podstawową sprawę, która tutaj nieśmiało się przewija.
Otóż wśród wielu metod badań, jak np.: wywiad, wziernikowanie, cytologia, palpacja, USG, tomografia, rezonans, itd., itp., jedna jest szczególnie niemiło i wieloznacznie odbierana przez pacjentki (i także panów – prostata). Jest to metoda palpacyjna, podczas której często zastanawiamy się, czy lekarz bada, pastwi się nad nami, czy tylko podnieca. A tymczasem lekarz wykonując delikatne ruchy palcami dłoni stara się wyczuć poszczególne (być może zaatakowane nowotworowo) tkanki i narządy. To pozwala na ocenę przez dotyk m.in. wielkości, sprężystości, położenia i ruchomości badanych narządów. Ważne jest też odczuwanie bólu i reakcja mięśni na ucisk. O tym lekarz powinien uprzedzić, ale często zapomina.
Co do badań profilaktycznych, nie inwazyjnych, to nie powinno być żadnych przeciwwskazań. Nieco inaczej przedstawia się sytuacja w pozostałych metodach badań, ale to już jest temat bardziej drażliwy, bo zahacza właśnie o psychosomatykę i stawia wnioski typu „co za dużo (chodzi o badania) to niezdrowo”.

Oczywiście powinno być: Otóż wszystkie kobiety, bez względu na diagnozę, oddział, chorobę i wiek, wysyłano na badania cytologiczne. skontaminowało mi się, a nie umiem poprawić 🙂

Ja robiłam to badanie rok temu. Musiałam sie przygotować do niego psychicznie bo jakoś trudno było mi się przełamać. Mam to za sobą i cieszę sie, że wszystko jest ok. 🙂