Właśnie wczoraj zastanawiałyśmy się z Maradag co się z Tobą dzieje, bo dawno itp. Sprawa się wyjaśniła. Dobrze, że dałaś głos..I dobrze, że masz duże zlecenie. Co prawda samą pracą się nie żyje ale bez niej to jak bez powietrza -też się nie da

Jak fajnie, że się odzywasz 🙂 Lubię decydować o swoim czasie

Mi Ciebie bardzo brakowało. Ciesze się, że jesteś:)

Witaj, Iwono.

Tak się domyślałam, a raczej – miałam nadzieję, że przytrafiło Ci się jakieś zleconko:)
Co nie zmienia faktu, że też się martwiłam Twoim milczeniem, więc co do „usprawiedliwienia” – myślę podobnie jak Jotka.
Mam nadzieję, że uda Ci się wszystko powolutku pogodzić.

Pozdrawiam:)

na pewno podejmiesz wlasciwa decyzje, zycze, aby praca byla tez przyjemnoscia-pozdrawiam

Faktycznie długo Cię nie było, ale już jesteś, już wiemy, co u Ciebie się dzieje. Są zlecenia, więc jest praca i nie ma czasu – ja to rozumiem. Powodzenia Ci życzę i chwil oddechu, bo tak jak napisałaś nie samą pracą człowiek żyje. 😉

Ja i tak mam większe zaległości w Waszych postach, że nie wiem od czego zacząć, aby choć trochę zorientować się co się u Was dzieje/działo.
U Ciebie widzę, że znalazłaś pracę. Gratuluję i cieszę się z Tobą, o ile Ty się cieszysz:)
A czas? No cóż, czasami mimo, że jest, bo przecież jest zawsze, to dokonujemy wyborów, stawiamy priorytety. Takie jest życie i jeśli ktoś jest świadom życie, na pewno zrozumie czasowe milczenie, choćby w blogosferze.

Pozdrawiam Cię serdecznie.
PS. Ja też się stęskniłam za Waszym życiem 🙂

Iwonko dziś właśnie miałyśmy się spotkać… Ja już w Lublinie jestem i pozdrawiam, ale nic straconego , bo szykuje się trasa do Woli Goławskiej 🙂 Przez Warszawę. Życzę Tobie wszystkiego po równo i pracy i czasu wolnego i czasu na blogowanie, bo jakoś tak się człowiek zżywa w tej blogosferze – taka blogowa rodzinka 🙂 Wiadomo, że nie zawsze jest na to czas ale pustka jest, gdy kogoś brak dłuższy czas. A jak powiedział lis z Małego księcia – jest się odpowiedzialnym za to co się oswoiło. Skoro nas oswoiłaś to nie ma zmiłuj 🙂 Buziaki serdeczne przesyłam

A wiesz, że zapłatę za pierwsze duże zlecenie należy przepić? To taka stara świecka tradycja…

No dobrze, ale to nie jest powrót marnotrawnej, ale raczej rozsądnej, która – jeśli jest robota – pracuje. Tak to już jest, zwłaszcza u ludzi pracujących na własny rachunek, że czasem trzeba oddać się pracy bez reszty. To się zwraca, bo daje nie tylko zarobek, ale i perspektywę kolejnych intratnych zleceń, o reputacji już nie wspominając.

Jeśli więc trzeba, to pracuj, ile wlezie. Na blogi też będzie c zas – w końcu nie zawsze klienci walą drzwiami i oknami, często (czasem nawet za często) pozwalają odpocząć 🙂

Cieszę się że jesteś Iwonko….
Bo bardzo polubiłam Twoje pisanie.
No i Ciebie też.
🙂

Cieszę się Iwonka, że powróciłaś do blogowego świata:)