Witaj, Iwono.

Też napatrzyłam się na różnego rodzaju śmieciowiska:(

Zauważyłam, że nic tak ludzi nie pobudza do myślenia jak ponoszenie kosztów.
Odkąd wprowadzono w sklepach opłaty za jednorazowe reklamówki, jakoś mniej ich się wokół poniewiera, a wiele osób idzie po rozum do głowy i inwestuje w torby wielorazowego użytku.
Może podobnie powinno być z innymi plastykowymi opakowaniami.
Przydałby się także powrót do opakowań zwrotnych, za które pobierano kiedyś kaucję. W wielu krajach już się do tego wraca. Może i u nas zwrot szklanej butelki przestanie wywoływać grymas niezadowolenia na twarzach sprzedawców.

Mądry, potrzebny tekst, Iwono.

Pozdrawiam:)

Jest pewne, że wiele ryb i innych morskich zwierząt zjada plastik, ponieważ on się pod wpływem wody morskiej i słońca rozkłada na drobiny przypominające rybom plankton. No a potem, generalni truciciele środowiska, czyli ludzie, zjadają te ryby, bo przecież ryby to samo zdrowie.
A ryby mają to do siebie, że ich kolejne pokolenia przystosują się do życia w skażonej wodzie.
Wiele duzych ryb oceanicznych gromadzi toksyny (np. metale ciężkie) w swym
tłuszczu.
Wiele lat temu, wody w okolicy pewnych polskich dużych zakładów chemicznych były skażone fenolem, ryby ginęły, ale po jakimś czasie już spokojniutko żyły, ale wędkarze łowili je tylko dla sportu, nie na patelnię.
Ale nie tylko plastik i „zwykłe” śmiecie zatruwają wody mórz – statki czyszczą (co jest zabronione) swoje zęzy.
Kiedyś kupiłam jakieś mrożone filety, które w trakcie smażenia zaczęły wydzielać z siebie zapach benzyny. Zdjęłam patelnię z ognia i pomaszerowałam z nią ok. pół km do sklepu, w którym ten kulinarny cud kupiłam. Pani ekspedientka omal zawału nie dostała.
Bałtyk, ta morska kałuża, jest składowiskiem wraków z przeróżnymi trującymi substancjami a do tego spływają do niego wszelkie nadmiary nawozów sztucznych i różnych trujących substancji używanych przez rolników.
Powiedz mi, dlaczego gdy ktoś idzie na wycieczkę to mu nawet 2 kg prowiantu nie wadzi, ale gdy wszystko już pożrą, to samo opakowanie jest tak ciężkie, że już nie mogą go wziąć do domu i zostawiają na plaży, w lesie, wrzucają do rzeki lub jeziora?
Człowiek to najbardziej niszczycielski stwór na tej Planecie.
P.S.
Już od wielu lat nie jadam ryb

Rzadko bywam nad morzem, ale wiem, że plaże są regularnie zaśmiecane.
Ponieważ – jak wiesz – jestem miłośniczką Tatr za każdym razem gdy wędruję jakimś szlakiem widzę przeróżne śmieci. I chyba nawet lepiej jak „kulturalni” turyści zostawią je na szlaku, niż rzucą dalej np. z mostku do potoku albo ukryją w kosodrzewinie. Bo wtedy trudnej je stamtąd wydobyć. Po Tatrach chodzą młodzi wolontariusze i zbierają pełne worki śmieci – także tych wciśniętych między skały…
I też zawsze zastanawiam się że mieli siły wnieść pełne butelki czy inne opakowania w górę a nie mieli siły zabrać pustych w dół.
To jest po prostu brak kultury – ten brak szacunku dla przyrody a także dla innych ludzi, którzy potem idą wśród śmieci.
Zauważyłam też, że śmiecą głownie starsi – więc nie ma się co dziwić, że młodsi i dzieci robią tak samo.

Piszesz o morzu i plaży, a ja z tym problemem stykam się w puszczy. Przez kilka lat brałem udział w jej czyszczeniu, szczególnie przy drogach i szosach przelotowych. Śmieci, nie tylko plastiki, wywoziliśmy przyczepami, a co było najtragiczniejsze, parkingi wcale nie należały do tych najbardziej zaśmieconych miejsc.
Ten proceder zaśmiecania świata trudno nawet dobitnie nazwać.

Niestety toniemy w śmieciach na własne życzenie. Wystarczy trochę świadomości i konsekwentnych działań. No i kultury oraz dobrego wychowania. A z tym niestety różnie bywa. Ale chyba my jako ludzkość nie mamy wyjścia. Musimy wdrażać dobre nawyki od dziecka. Oby to było popierane i utrwalane przez rodziców.
Pozdrawiam 😉

Nie rozumie ludzi, jak można być takim bezmyślnym. Tak trudno zabrać ze sobą plastikową butelkę czy kubek? Robią to starsi, mądrzejsi i taki przykład dają dzieciom. Toniemy w śmieciach. Czy jest nadzieja, że to się zmieni? Trzeba chyba ją mieć i wierzyć, że uświadamianie coś da, dla przyszłych pokoleń…pozdrawiam Iwonko…

To chyba znany nam wszystkim temat. O tej pływającej wyspie śmieci czytałam już dawno i mam tę świadomość. Z resztą tych, którzy są wychowani tak, że papierka na podłogę nie wyrzucą – nie trzeba uświadamiać. Co z całą resztą gamoni i brudasów ?
Mieszkam przy samym lesie i cały czas zastanawiam się jak wpłynąć na okolicznych mieszkańców, by tych butelek nie zostawiali w lesie. w tym roku już dwukrotnie przynieśliśmy do domu całą reklamówkę puszek (! ) . Na butelki nie mieliśmy już miejsca, a było ich w lesie bardzo, bardzo dużo ! Moja mama tez tak mówi, że mieli siłę przynieść, ale nie mogli już ich z lasu wynieść ? To przecież niedorzeczne !!! Chamstwo !!! A ” chamstwu w życiu należy się przeciwstawiać siłom i godnościom osobistą” – jak powiedział Wiesław Gołas w skeczu kabaretowym.

Iwono, gdy po raz pierwszy zobaczyłam w necie zdjęcie żółwia z jednym nozdrzem przebitym słomką do napojów i przeczytałam artykuł na ten temat, natychmiast wysłałam synowi linka z zakazem kupowania słomek, bo każdy napój można pić bez słomki.
W moim wieżowcu niby nie musimy segregować śmieci, ale skoro przed budynkiem stoją kosze na makulaturę, plastik i metal, a nieco dalej dwa pojemniki na szkło, to dlaczego tego typu śmieci mam tam nie wsypywać.
Nie mam w kuchni osobnych worków na różne śmieci, bo przecież codziennie ktoś z nas wychodzi np. do samochodu czy do sklepu, więc od razu je zabiera. Np. dziś mąż wyniósł plastikowy pojemnik po szamponie.
Gdy wiele lat temu w Tygodniu Ziemi sprzątałam z ósmoklasistami lasek za skansenem, to moje dzieci znalazły wszystkie możliwe części od trabanta, łącznie z kanapami i rozbitym akumulatorem oraz oponami. Prawie nie starczyło nam worków, aby to wszystko pozbierać. dobrze, że dojechał ciągnik z nadleśnictwa, aby to wszystko zabrać.
W artykule o zanieczyszczeniu oceanów najbardziej poruszyło mnie zdanie: do połowy XXI w. w oceanach będzie prawdopodobnie pływać więcej plastiku niż ryb, nawet je skopiowałam i wysłałam synowi.
W jednym ze swoich programów Anna Nowak Ibisz mówiła, że gdy mieszkała w Niemczech, nie do pomyślenia było, aby nie segregować śmieci. Może jest to kłopotliwe, ale musimy pomyśleć o naszych wnukach i prawnukach.
Mogłabym jeszcze dużo pisać na temat zanieczyszczeń naszej pięknej Ziemi, bo boleję nad jej degradacją.

No cóż… Ja kiedyś też śmieciłem… Teraz staram się tego nie robić.

Ja już z tu kochana po prostu nic nie mogę dodać, bo co ???? Płakać się chce…

Od lat przeszkadzają mi śmieci znajdowane w pięknych okolicznych lasach, przy drogach, czy to nad jeziorem, czy morzem. Zastanawiam się, skąd w człowieku ten pęd do samozagłady, kóry każe mu tak zanieczyścić swoje otoczenie, że to już zagraża i życiu wielu gatunków i jego samego.
Niektórych śmieci nie dało się zebrać.
Myślę, że powoli należy zaczynać od siebie, kupować jak najmniej plastikowych siatek w sklepach, pakować zakupy do toreb wielorazowego użytku itp.
Mam nadzieję, że te śmieci z Oceanu uda się zebrać. O tej drobnej plamie plastiku nie wiedziałam…