Spotkałam się z tym wiele razy na różnych blogach i nawet była sytuacja taka, która mną wstrząsnęła, a dopiero po kilku dniach dowiadywałam się, że to nie była prawda. Ja u siebie nie mam tego problemu, bo inna tematyka, ale osoby, które przekazują dalej jakieś informacje powinny sprawdzić wiarygodność źródła i podanej informacji.
Ja chętnie przeczytam każdy Twój post 🙂

W wielu przypadkach publikacje naukowe nadal są sprawdzane przez tzw. redaktorów merytorycznych. Jeśli ich nie ma, ten obowiązek spada na redaktora językowego. Ale ponieważ nie musi on być specem w każdej dziedzinie, ostatecznie odpowiedzialność za błędy merytoryczne spoczywa na barkach autora.

Pracuję jako redaktor i większość informacji weryfikuję w internecie. Praca nad książką trwałaby tygodniami, gdybym musiała każde nazwisko sprawdzać np. w encyklopedii. Niestety w sieci jest mnóstwo śmieci, literówek, błędów wynikających nawet nie ze złych intencji, ale z niedopatrzenia. Trzeba być bardzo czujnym i zawsze zostawiać ostatnie słowo autorowi.

Staram się weryfikować to co czytam i piszę. Czasami zwracam autorowi uwagę na nieścisłości albo manipulacje. Niekoniecznie zaraz to co przekłamał musi być celowe. Niestety część autorów traktuje swoje teksty jak prawdy objawione i walczy o nie „jak o niepodległość”. Przez to dorobiłem się paru śmiertelnych wrogów. 🙂
Rzeczywiście większość redakcji pozbyła się całkowicie korektorów i redaktorów. To widać, bo poziom poleciał na głowę.
Natomiast gdy chodzi o blogosferę, to blogerom zdarza się niemiłosiernie naciągać fakty i manipulować nimi dla uzasadnienia swoich ideologicznie „słusznych” tez. Cóż, wiarygodność bardzo łatwo stracić, a agresywna dyskusja wcale jej nie przywróci.
Kiedyś, lata temu, wydawało mi się, że blogosfera to niezależni publicyści i rzetelni autorzy. Teraz już wiem, że bywa bardzo różnie.

Słownikom, leksykonom, podręcznikom, a także t.p. materiałom też bym nie ufał. Zbyt długo żyję, aby nie zauważać, że politycy aż się rwą do usuwania jednych informacji, wprowadzania innych, manipulowania nimi, czy ich zastępowania.
W większości zresztą mamy do czynienia nie z faktami, ale z ich interpretacją, a to daje olbrzymie pole do manipulacji.
A internet? No cóż potwierdza się stare już powiedzenie, że gdyby nie internet, może Pan Internet to pewnie nigdy byśmy się nie dowiedzieli ilu idiotów jest na świecie. 😉

Klik dobry:)
A co z faktem, który np. opisuję, jako naoczny i nauszny świadek, po czym w telewizji widzę, w radio słyszę albo w gazecie czytam zupełnie coś innego? Zdarzyło mi się, że bałam się swoją relację publikować wobec potęgi mediów, żeby mnie komentatorzy „nie zjedli”.

Pozdrawiam serdecznie.

Autor tekstu bierze za niego odpowiedzialność więc prosta uczciwość nakazuje upewnić się czy podaje prawdziwe informacje. Jeśli mam wątpliwości i brak możliwości lub chęci /a tak, zdarza się/ drobiazgowego sprawdzenia – używam słów: „słyszałam”, lub: „ktoś napisał” lub wręcz: ” nie wiem czy to prawda, ale podobno…”
Zawsze jednak lepiej pisać o sprawach, których jest się pewnym na 100%.

Ważny temat, a wpis dobrze podsumowuje problem. Korzystanie z wielu źródeł i sprawdzanie to podstawa. Inna sprawa: mimo rosnącej liczby fake newsów trzeba być krytycznym i niełatwowiernym, ale jednocześnie nie można dać się wkręcić w spiralę nieufności i wszędzie dopatrywać się prób manipulacji.

Pojęcie researchu jest mi znane z powieści Stiega Larssona. Staram się sprawdzać wszystko, o czym piszę na blogu, ale czasem nie robię tego dokładnie, tudzież dogłębnie i do tego się przyznaję. To o tym błękitnym wielorybie, o samobójstwach wśród dzieci to był chyba taki fake news. Bardzo niefajny. Informacje dzisiaj rzeczywiście trzeba sprawdzać pod względem wiarygodności. Szkoda, że w mediach tego tak nie pilnują, choć powinni, jeśli uznają siebie za profesjonalistów.

Bardzo dobry tekst. Zawsze staram się sprawdzać, to o czym piszę. Nie wszyscy jednak lubią, gdy wskazuje im się błąd. Rzetelność powinna cechować każdego. Pozdrawiam.

Sprawdzanie informacji to teraz podstawa, tak jak podawanie źródeł 🙂

Masz rację Iwonko, trzeba sprawdzać. W moim przypadku jest tak, że opieram się na nowinkach modowych i wiadomościach o modzie z prasy modowej, tam są specjalistki i wiedzą co i jak a ja czytam i wybieram te informacje, które mnie interesują. W internecie może być różnie a w specjalistycznej prasie myślę, że wiadomości są sprawdzone. Serdecznie pozdrawiam…buziaki…

Miałam raz taką sytuację, że sprawdziłam pochodzenie jednego słowa na sjp.pwn.pl uznałam za rzetelne, później ktoś mi zwrócił uwagę, że dane słowo pochodzi z innego języka niż podałam i faktycznie w przesłanych źródle było inaczej.
Myślę, że warto od razu zaznaczyć skąd się wzięło daną informację 🙂

Zdarzyło mi się, Iwono, że w latach 1992 – 95 zajmowałem się aktywnym, bo nawet etatowym dziennikarstwem. Najpierw na tzw. rozkładówce prowadziłem kącik humoru, następnie już resztę roboty: reporterka, artykuły okolicznościowe, felietony, wywiady i przygotowywanie serwisu prasowego. Miałem do dyspozycji wysłużoną „Ericę”, dalekopis i… talent.
Bo to wszysko działo sę i kwitło w zamierzchłej erze przedkomputerowej.
Rzetelność wszelkich informacji była sprawdzana na wszelkie sposoby i to był podstawowy warunek tej roboty.
Do dziś chyba mi to zostało, dlatego z wielkim zainteresowaniem przeczytałem
Twój post.
serdeczności w wymiarze bezmiar

Bardzo słuszna uwaga. Zawsze staram się weryfikować źródła, z których zaciągam informacje. Najgorsze jest to, że fake newsów jest coraz więcej i weryfikacja jest również czasochłonna a każdy chciałby być ekspertem w swojej dziedzinie…

Fantastyczny wpis. Faktem jest, ze sama wiele razy spotkałam się z informacjami, które były Fake newsem.
Pisząc artykuły zwracam uwagę, skąd biorę informację, ale niestety wiele osób bezmyślnie kopiuje.
Bardzo dziękuję za ten wpis, bardzo pouczający i dajacy wiele do myślenia.
Pozdrawiam