Podobne porównanie pojawia się co roku w mediach. Tak gdzieś chyba w czerwcu zarabiamy dopiero na siebie, do tego czasu dla… fiskusa. Niby logiczne, jednak nie do końca, tak jak z tym kredytem. Nie będę tłumaczył, sama przemyśl.

O tych telefonach i smartfonach też już gdzieś czytałem, że powodują globalne ocieplenie, i to też tylko ćwierć prawda. Ale żeby nie było, sam jestem za tym, aby wreszcie zadbać o tę naszą planetkę.

Można, oczywiście, odłączyć prąd i opiekać rzepę nad ogniskiem rozpalonym na środku pokoju, w którym dawno już temu zerwiemy klepkę (na poprzednie ogniska). Z tego, co wiem, nie da się jednak powrócić do ekologicznych jaskiń – z tego prostego powodu, że nie ma ich zbyt wiele (może poza obszarami krasowymi). Idąc dalej w tym zbożnym kierunku można wysadzić fabryki produktów spożywczych, stacje benzynowe i elektrownie, a później strzelać zza krzaka do tych włościan, którzy ośmieliliby się stosować nawozy sztuczne. Wreszcie zniszczyć wszelkie drogi i, już na wszelki wypadek, pojazdy mechaniczne. Odziewać się jeno w samodział (chociaż chciałbym zobaczyć ludzi, którzy wiedzą, jak toto wyrabiać) i łapcie z łyka (ta sama uwaga, dotycząca zwłaszcza humanistów). Wolny czas poświęcać na uprawę bobu na swojej części trawnika (a noce na warcie tamże w tym celu, aby inni – leniwsi, mniej dostosowani, albo, zwyczajnie, podlejsi – nie ukradli nam owoców naszego znoju i nie skazali na śmierć głodową). Po zniszczeniu przemysłu i zapaści rolnictwa spodziewałbym się dantejskich scen, skokowego wzrostu umieralności (brak lekarstw), rządów osiłków i całkowitego bezprawia, a – w całkiem niedługim czasie – wybuchu różnorakich epidemii i kanibalizmu. W ciągu najdalej kilkudziesięciu lat ludzkość zmalałaby do poziomu akceptowalnego z punktu widzenia zideologizowanej ekologii, to znaczy góra jakichś 5 procent dzisiejszej wartości. I byłoby cudnie, naturalnie, ekologicznie i nawet jeszcze lepiej, niż to sobie można wymarzyć, mając wszak w sercu naszą Matkę Ziemię i Jej dobro. Natura dałaby radę i resztki cywilizacji zarosłyby zielenią gdzieś tak za pięćdziesiąt lat, a po kilku wiekach trzeba by chcieć odnaleźć je w lasach i dżunglach. Zresztą – po co?
Szczęśliwe, naturalne życie kwitłoby przecież po ziemiankach, trwożnie nasłuchując, czy nie nadjeżdżają jacyś, aby zgwałcić i uprowadzić nasze kobiety, nas zabić [piszę te słowa, wyznam ze wstydem, z pozycji męskiej szowinistycznej świni], a nasze dzieci obrócić w niewolników, mielących na żarnach ziarno na ekologiczne podpłomyki.
Powie ktoś, że z rozmysłem przesadzam? Jego prawo. Doprowadziwszy wizję ad absurdum chciałbym tylko gromkim głosem zapytać czemu to tylko ja, konsument, miałbym brać na barki wszelkie ekologiczne zmory i związane z nimi wyrzeczenia? Dlaczego dyskurs w tej sprawie zakłada, że społeczeństwo MUSI wszystko zrozumieć, zaakceptować i się dostosować? A nikt jakoś nie zająknie się, że zacząć trzeba od strony kapitalistów – żeby u źródła wyeliminować większość możliwych zanieczyszczeń. Tymczasem dzisiaj i władza i kapitał ogranicza się do jezuickich wykrętów – jak ze słynnymi, nieekologicznymi, torebkami plastikowymi w marketach. Jakie to złe, nieekologiczne i, w ogóle, fe! – nawołuje kapitalista i dodaje – no, chyba, że zapłacisz 20 groszy, bo nie mogę rozdawać tego za darmo.
Pozdrawiam

Mnie osobiście najbardziej przeraża ogrom konsumpcji, a raczej produkcji wszelakiej: galerie handlowe wypełnione tonami tandety, tworzyw sztucznych, bzdurnych gadżetów niepotrzebnych do niczego. Sklepowe półki uginające się od ciężaru jedzenia. Ile z tego wszystkiego znajdzie nabywców, a ile pójdzie na przemiał?

Ja usiłuję sie mierzyć z tym, że nie tylko moje wnuki, ale niestety równiez dzieci nie maja przyszłości. Robię co moge, o czym pisałam i wciąz pisze, ale to niestety za póxno. I możemy się przerzucać różnymi nośnymi hasłami – niestety jest źle i tyle. Smutno mi.

Aż strach pomyśleć, co robimy środowisku. A jeszcze Amazonia płonie…