I jeszcze… „W 2001 roku UNESCO przyznało Madrytowi tytuł Światowej Stolicy Książki”. A czemu nie Barcelonie? To przecież w Katalonii urodził się ten pomysł.

O ile się nie mylę, kiedyś przez cały maj trwały w Polsce Dni Oświaty, Książki i Prasy. Zawsze wtedy wybierałam się do największej księgarni w moim mieście, bo można było kupić naprawdę rewelacyjne książki.
A co bym polecała na obecne pandemiczne czasy?
Myślę, że „Dekamerona” Boccaccia, oczywiście z wiadomych względów.
Serdecznie pozdrawiam i życzę zdrowia.

Witaj, Iwono.

Domyślam się, że ambitne pozycje w stylu „Nienasycenia” Witkacego czy „W poszukiwaniu straconego czasu” Prousta raczej mało się nadają na dziś, choć ja właśnie przy tego typu lekturach bawię się najlepiej:)
Co nie znaczy, że tylko przy takich.

Wprawdzie romansidła mnie nudzą, ale jeśli lubisz kryminały, to polecam Zygmunta Miłoszewskiego, choćby cykl o prokuratorze Szackim („Uwikłanie”, Ziarno prawdy” „Gniew”). Dobra intryga i nie trzeszczy stylistycznie, co mnie wyjątkowo zachęca do czytania.

Ze starszych „kryminalistek” czytuję Helenę Sekułę. I to czytuję zawsze z jednakową przyjemnością (sporo tego napisała, więc tylko kilka tytułów: „Demon z Bagiennego Boru”, Barakuda”, „Szlak Tamerlana”). To nietypowa autorka – osadza swoich nieprzeciętnych bohaterów w światach, o których mamy dość dobre zdanie, więc odkrywanie, na ile się myliliśmy, jest świetną zabawą. I bardzo przypada mi do gustu jej poczucie humoru:)

Z obcych polecam Dmitrija Głuchowskiego. Niby przedstawiciel nurtu postapokaliptycznego (cykl „Metro”), ale nie do końca. Zwłaszcza jego opowiadania („Noc”, „Opowiadania o zwierzętach”, „Witajcie w Rosji”) to groteskowy, trącający nieco tragifarsą przekrój ludzkich zachowań w sytuacjach mało, powiedziałabym, komfortowych. I „Futu.re” – wizja przyszłości w totalnie zurbanizowanym świecie wiecznie młodych:) Osobiście czytałam najpierw w oryginale, ale tłumaczenie jest dobre, więc w przekładzie pochłaniałam równie gładko i bezboleśnie:)

Mam nadzieję, że trochę pomogłam:)

Pozdrawiam:)

Piękne święto. Ja polecam bardzo „Mózg i serce magiczny duet” James R. Doty

Iwonko, a może zaproponuję uśmiech przy książce W. Manna „Kroniki wariata”? Albo z drugiego brzegu K. Święcickiej „J. Santorski. Wskazówki na dobre i na złe czasy”?
Serdeczności zasyłam

Jako, że na co dzień, param się tworzeniem krótkich form literackich, to z wiadomych względów polecam „Różowe piórka” Jana Sztaudyngera. 🙂